Hirudoterapia – tradycyjna metoda leczenia pijawkami jest znana i stosowana od czasów starożytnych.

Do zabiegu wykorzystuje się wyłącznie pijawki lekarskie,  wyhodowane w warunkach laboratoryjnych, pochodzące od  sprawdzonego certyfikowanego dostawcy.

Pijawki są wykorzystywane jednorazowo. Po użyciu podlegają utylizacji zgodnie z przyjętymi normami w tej dziedzinie.

Pijawki lekarskie są pasożytami, które  żywią się krwią kręgowców. Podczas zabiegu potrafią jednorazowo wessać od 10 do 15 ml krwi. Najcenniejszym czynnikiem jest ślina pijawek wpuszczana przez nie do leczonego organizmu, która  zawiera mnóstwo związków leczniczych, w tym hirudynę – substancję, która zapobiega krzepnięciu krwi, oraz  specyficzną histaminę, wywołującą rozszerzanie się naczyń krwionośnych.

Samo przyssanie się pijawki do skóry jest raczej bezbolesne, choć w nielicznych przypadkach może sprawiać wrażenie jednorazowego delikatnego uszczypnięcia.

Zazwyczaj po zabiegu pojawia się nieznaczne swędzenie i/lub obrzęk, które dość szybko przemijają.

Szczegóły dotyczące zabiegu hirudoterapii.

1)    Przygotowanie do zabiegu:

Przed przystąpieniem do zabiegu przeprowadzany jest szczegółowy wywiad: stan zdrowia, ogólne samopoczucie, choroby współistniejące i zalecenia lekarskie oraz przyjmowane leki. W razie pojawienia się wątpliwości co do celowości zabiegu pacjent może zostać poproszony o potwierdzenie od lekarza o braku przeciwskazań do zabiegu.

Wobec braku przeszkód przedstawiany jest plan leczenia, informacja nt. przebiegu terapii i kosztach. Akceptacja proponowanej usługi wymaga pisemnej zgody na procedury zabiegowe.

1 dzień, a najlepiej 2 dni przed zabiegiem nie należy używać środków zapachowych na ciało,  wykluczyć wszelkie używki,  wyłączyć z diety ostre przyprawy. Można stosować mydła bezzapachowe. Niewskazane jest posiadanie makijażu i lakieru.

2)    Zabieg:

Terapia może składać się z jednego bądź kilku zabiegów przeprowadzanych w odstępach 6-8 dniowych.

Przed zabiegiem należy dokonać pomiaru INR tzn.  czasu krzepnięcia krwi pobranej z opuszki palca. Wynik badania poznajemy już po 2 minutach. Pozwoli to ocenić możliwość wykonania terapii.

Sam zabieg polega na przystawieniu pijawek lekarskich na określonym obszarze ciała, wytypowanym w zależności od planowanego celu terapii. 

Czas trwania zabiegu: od 1 do 2 godzin.

Po przystawieniu pijawki wgryza się ona w skórę i pije krew, jednocześnie wprowadzając do naszego organizmu hirudo związki, które są istotą terapii. Moment przyssania jest bezbolesny ze względu na środki znieczulające zawarte w ślinie pijawki. W razie nagłej potrzeby zawsze można przerwać terapię, jednak najlepiej, kiedy to pijawka sama zdecyduje o zakończonej   współpracy. Wówczas odpada, a rana musi zostać zaopatrzona jałowym opatrunkiem. Opatrunku nie należy zdejmować przez 12 godzin.

Gdy opatrunek zsunie się samoczynnie należy go zastąpić nowym. 

3)    Po zabiegu:

Po zabiegu krew z rany może się sączyć do 12 godzin. Jeśli krwawienie wydłuża się należy sprawdzić badania krwi na krzepliwość i morfologię oraz wydłużyć odstęp między zabiegami. Jeśli opatrunek przesiąknie należy przyłożyć kolejną warstwę i ucisnąć całość. Krwawienie wydłużające się jest naturalnym procesem po tym zabiegu, dlatego prośba o zachowanie spokoju i niepanikowanie.

Dzień po zabiegu można wziąć prysznic w letniej wodzie i starać się nie podrażniać i nie dotykać ran. Jeśli krwawienie utrzymuje się ponad 24 godziny, bądź nasila w sposób niekontrolowany należy zgłosić się do lekarza specjalisty. To również będzie oznaczać konieczność  rezygnacji  z dalszej terapii.

Przez 2 dni po zabiegu należy ograniczyć wysiłek fizyczny i wszelkie czynności mogące powodować przyśpieszone krążenie krwi. Po terapii może wystąpić swędzenie ran, co jest naturalne i oznacza gojenie się. Należy powstrzymać drapanie, gdyż może zaistnieć ryzyko zainfekowania rany. Swędzenie można powstrzymać poprzez zastosowanie żelu  przeciwhistaminowego, np. Fenistil.

 4)    Przeciwwskazania – lista najważniejszych:

  • AIDS 
  • Anemia objawowa
  • Ciąża
  • Wiek poniżej 13 lat
  • Choroby, przy których opóźnia się proces krzepnięcia krwi (dziedziczne, w szczególności hemofilia i nabyta małopłytkowość, marskość wątroby)
  • Tętniaki, w tym m.in. śródczaszkowy, tętniak tętnicy brzusznej
  • Krwotoki wewnętrzne
  • Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy (o ostrym przebiegu)
  • Ostre stany gorączkowe, septyczne, choroby zakaźne
  • Gruźlica w stadium prątkowania
  • Stany pobudzenia psychicznego
  • Stany zamroczenia alkoholowego, narkomania
  • Resekcja śledziony
  • Ostre wycieńczenie
  • Niedociśnienie (60/80)
  • Ostre zapalenie żył lub tętnic (III, IV stopnia)
  • Ciężka alergia